و شما به او فرمودید که: "هر شخصی که چنین نه کند نماز او مگنل نمی باشد" - و شما ارشاد می فرمودید که: "اللّه تعالٰی به طرف نماز آن شخص هیچ نمی بیند که در میان رکوع و سجده کمر خودرا راست نگه نمی دارد" -۱-

حاشیه صفحه گذشته .....
و مرا در این سخن ذره شکی نیست که در این قیام بعد از رکوع بستن هردو دست بر سینه بدعت گمراه کننده است ، زیراکه که باوجود کثرت اخادیث متعلق به نماز ذکر این سخن در هبچ حدیثی نیست و اگر کدام حقیقت این می بود پس در یکی از این روایت ها باید ذکر آن ضرور می بود ، تائید این از این نیز نی شود که تا حد علم من از علماء سلف هیچ کسی بر این عمل کننده نیست و نه در ائمه حدیث هیچ کسی ذکر این را نه کرده است -
ماند رساله شیخ تویجری ص ۱۸-۱۹ از امام احمد رحمة اللّٰه علیه نقل کردن که (بعد از رکوع اختیار نمازی است ، اگر بخواهد هردو دست خودرا بر سینه خود بسته کند ، یا آنهارا باز رها کند) در حقیقت این خلاصه این روایت است که آنرا صالح بن احمد رحمة اللّٰه علیه در "مسائل الامام احمد ص ۹۰" از والد محترم خود ذکر کرده است ، مگر در این تردید سخن ما نیست ، زیرا که این کدام حدیث مرفوع نیست بلکه قول امام احمد است که او آنرا از اجتهاد و رائ خود گفته است ، و از انسان امکان غلطی در اجتهاد است ، پس وقتی که بر بدعت بودن یک فعل مانند که این فعل است دلیل صحیح قائم شود ، پس هر امام را قائل شدن به فعل آن منافی بدعت بودن آن نیست چنانچه شیخ الاسلام ابن تیمیه رحمة اللّٰه علیه وضاحت این سخن را در بعضی کتاب های خود کرده است ، بلکه مرا خود از این سخن امام احمد معلوم می شود که ماندن دست ها در این قیام بر سینه در نزد آن از سنت ثابت نیست ، زیراکه امام صاحب نمازی را به کردن یا نه کردن آن اختیار داده است ، پس آیا شیخ تویجری صاحب گمان این سخن را کرده میتواند که امام احمد در قیام پیش از رکوع نمازی اختیار کردن یا نه کردن آن را داده می تواند؟؟ پس ثابت شد که در قیام بعد از رکوع بستن هردو دست را بر سینه سنت نیست ، و ما همین را ثابت کردن میخواهیم -
این مسئله را ما به اختصار سپرد قلم کردیم اگرنه این مزید به شرح و بسط نوشته شده می تواند لیکن تنگ بودن جای مانع آن است ، بلی برای رد بر شیخ تویجری این را مزید به شرح و بسط نوشته ایم که به طرف آن در مقدمه این چاپ نو ص ۳۰ (عربی) ما اشاره کرده ایم - (برای تفصیل "سلسلة الاحادیث الصحیحة حدیث نمبر ۲۲۴۷" را ملاحظه بفرمائید - مترجم) -
۱- احمد ، طبرانی کبیر به سند صحیح