لیکن رسول اللّٰه صل اللّه وعلیه وسلم در نزد آنها از آنها زیاده تر محبوب بود و حکم شما بالاتر از هر حکم مخلوق است , از این سبب فرمان رسول اللّٰه صل اللّه وعلیه وسلم است اگر قول کسی برخورد میکند پس فرمان رسول اللّٰه صل اللّه وعلیه وسلم مقدم خواهد بود و اتباع همین خواهد شد ، و دراین عظمت امام مخالف مانع شده نمی تواند گرچه او عندالله مغفورله -۱- چرا نباشد بلکه آن امام ترک کردن این سخن خودرا ناپسند نخواهد کرد که مخالف فرمان رسول اللّٰه صل اللّه وعلیه وسلم باشد - ۲
من می گویم : ائمه کرام این را ناپسند چرا کنند حال این که ایشان چنانچه گذشته است خود ایشان متبعین خودرا حکم اتباع سنت داده است و بر آنها واجب قرار داده که اقوال مخالف سنت آنهارا ترک کنند؟ بلکه امام شافعی رحمة اللّه تعالٰی به متبعین خود حکم داده است که احادیث صحیح را به طرف او منسوب کنند گرچه او بر آن عمل نیز نکرده باشد ، یا مخالف آنرا کرده باشد ، این سبب است که وقتی که محقق تقی الدین ابن دقیق العید در یک جلد ضخیم آن مسائل را جمع کرد که در آن مذهب همه ائمه یا از بعضی ائمه مخالف حدیث صحیح است پس در ابتداء این کتاب ایشان گفتند: "نسبت کردن این مسائل را به طرف ائمه مجتهدین کردن حرام است ، داشتن معلومات آن ائمه را بر فقهاء مقلد آنها واجب است ، تاکه چنین نشود که آنها آن مسائل را به طرف ائمه منسوب کرده در غلط بیانی مبتلا شوند" - ۳

۱- من می گویم: بلکه او مستحق اجر و ثواب است از سببی که در حدیث آمده است "اگر حاکم از اجتهاد و رائ خود هر فیصله میکند ، پس اگر فیصله او درست و صحیح است پس برای او دو اجر داده می شود واگر غلط است برای او یک اجر داده می شود" -
۲- این در ایقاظ الهمم در حاشیه ص ۹۳ نقل شده است -
۳- ملاحظه شود از فلانی "ایقاظ الهمم ص:۹۹"