۱۶۴
الشَّرِّ كُلِّهِ عَاجِلِهِ وَآجِلِهِ، مَا عَلِمْتُ مِنْهُ وَمَا لَمْ أَعْلَمْ، وَ أَسْأَلُكَ الْجَنَّةَ وَمَا قَرَّبَ إِلَيْهَا مِنْ قَوْلٍ أَوْ عَمَلٍ . ودر یک روایت است که: اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْجَنَّةَ وَمَا قَرَّبَ إِلَيْهَا مِنْ قَوْلٍ أَوْ عَمَل ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنَ النَّارِ وَمَا قَرَّبَ إِلَيْهَا مِنْ قَوْلٍ أَوْ عَمَلٍ وَمَا أَسْأَلُكَ مِنْ خَيْرِ مَا سَأَلَكَ عَبْدُكَ وَنَبِيُّكَ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا عَاذَ بِهِ عَبْدُكَ وَنَبِيُّكَ، اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْجَنَّةَ وَمَا قَرَّبَ إِلَيْهَا مِنْ قَوْلٍ أَوْ عَمَلٍ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنَ النَّارِ وَمَا قَرَّبَ إِلَيْهَا مِنْ قَوْلٍ أَوْ عَمَلٍ، اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ خَيْرِ مَا سَأَلَكَ عَبْدُكَ
وَ رَسُوْلِکَ مُحَمَّدٌ ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا عَاذَ بِهِ عَبْدُكَ وَ رَسُوْلِکَ مُحَمَّدٌ صل اللّه وعلیه وسلم ، وأسألكَ ما قضيتَ لي من أمرٍ أنْ تجعلَ عاقبتَه لي رشدًا -۱-
دعاء هفتم: نبی صل اللّه وعلیه وسلم از یک صحابی دریافت کرد که تو در نماز چه میگی ، او جواب داد که: من تشهد میخوانم باز از اللّه تعالٰی جنت طلب میکنم ، و از جهنم پناه میخواهم ، قسم به اللّه تعالٰی به من نه "دندنه" -۲- تو میاید و نه از معاذ ، پس شما ارشاد فرمودید که: "دندنه" ما مردم نیز در گرداکرد همین می باشد -۳-
دعاء هشتم: شما یک شخص را در تشهد الفاظ مندرجه ذیل را گفته شنیدید:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ یَا اللّه . و در یک روایت است که: اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاللّه الْوَاحِدُ ، الصَّمَدُ، الَّذِي لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ، وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ، أَنْ تَغْفِرَ لِي ذُنُوبِي، إِنَّكَ أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ . شما ارشاد فرمودید که: این معاف کرده شد ، این معاف کرده شد -۴-
۱- احمد ، طیالسی ، الأدب المفرد از بخاری ، ابن ماجه ، حاکم این را صحیح گفته است و ذهبی تائید آنرا کرده است ، و من در سلسة الأحادیث الصحیحة (۱۵۴۲) من تخریج این حدیث را کرده ام -
۲- یعنی دعاء غیر واضح شما یا سخن غیر واضح شما - و "دندنه" این است که انسان سخن بگوید و شما نغمه و آواز اورا بشنوید مگر معنی و مطلب آنرا نه فهمید -
و در "حولها" ضمیر "ها" به مقاله این آدمی بر می گردد ، یعنی کلام من و معاذ تقریباً مانند کلام شماست -
۳- ابوداؤد ، ابن ماجه ، صحیح ابن خزیمه (۱/۸۷/۱) به سند صحیح
۴- ابوداؤد ، نسائی ، احمد ، ابن خزیمه ، حاکم این را صحیح قرار داده است ، و ذهبی تائید آنرا کرده است -