و شما فرمودید که: اللّه تعالٰی به سخن هیچ کسی چنین گوش -۱- نمی نهد مانند که او از یک نبی خوش آواز و مترنم به خوش الهانی و آواز بلند خواندن قرآن را گوش می نهد -۲-
و شما به ابو موسیٰ اشعری رضی اللّه عنه فرمودید: "کاش شب گذشته تو مرا گوش نهاده به خواندن قرآن تو دیده می توانستی ، تورا که یک حصه از خوش الهانی -۳- داؤد علیه السلام رسیده است ابو موسیٰ رضی اللّه عنه فرمود: اگر به من معلوم می بود که شما آنجا شریف فرما هستید دیگر زیاده از خوش الهانی و حسن آواز کار می گرفتم" -۴-

امام را بر غلطی تنبیه کردن

اگر از امام در تلاوت قرآن غلطی شود نبی صل اللّه وعلیه وسلم بر این تنبیه کردن را مسنون قرار داد ، چنانچه یک مرتبه شما نماز را میدادید ، در تلاوت قرآن برشما التباس شد ، وقتی که شما از نماز فارغ شدید به ابی بن کعب فرمودید: شما به همراه ما نماز خوانده اید؟ ابی بن کعب گفت: بلی - شما فرمودید: تو مرا لقمه چرا ندادی! -۵-

۱- امام منذری می گوید: یعنی اللّه تعالٰی هیچ سخن مردم را چنین نمی شنود چنان که به حسن آواز و ترنم آواز خواننده قرآن را می شنود - مگر سفیان ابی عینیه و غیره معنی این را بجای خواندن قرآن به غنائیت صرف بر خواندن قرآن اکتفا کردن گفته اند ، حال اینکه این معنی غلط است -
۲- بخاری ، مسلم ، طحاوی و توحید ابن منده (۱/۸۱) -
۳- امام نووی در شرح مسلم گفته است که: داؤد علیه السلام مالک بسیار آواز خوب بود -
۴- امالی عبدالرزاق (۱/۱۴۴/۲) ، بخاری ، مسلم ، ابن نصر و حاکم -
۵- ابوداؤد ، ابن حبان ، طبرانی ، ابن عساکر (۲/۲۹۶/۲) ، و به سند صحیح ضیاء مقدسی در کتاب خود "احادیث مختارة" -